1.La primera razón para amar, nuevos amigos

                                                                                   

 ~~tranquilamente cerró los ojos, y sé que 

     siempre estar a mi lado~~

Leżałam w łóżku myśląc o tym co zrobiłam. A co zrobiłam? Kupiłam budynek,

który od nie długa będzie miał nazwę: Studio On Beat

Będzie to szkoła muzyczna. Angie uwielbia muzykę, więc gdy ją poprosiłam o

to, żeby była nauczycielką bez namysłu się zgodziła. Bardzo cieszyłam się z tego powodu.

Postanowiłam iść gdzieś się przejść. Poznać ludzi, wyluzować trochę. 

~~¿por qué nos encontramos, si no la amaba?~~

Siedziałem z moją dziewczyną, Ludmiłą na schodach. Dlaczego się spotykamy,

skoro jej nie kocham? Nie mam odwagi z nią zerwać, bo wiem, jak mnie kocha.

Rozmawialiśmy o moich włosach, powiedziała, że muszę sobie zmienić fryzurę.

Nie chciało mi się nic. Postanowiłem wymyślić,

że jeśli ja z nią nie zerwę, to ona zerwie ze mną! Zrobię

jej na złość, Ludmiła się wkurzy i po nas! 

Siedzę z nią cały czas i mówią na nas Leomiła. To robi się wkurzające!

- Leon coś ty taki spięty? - spytała pewna siebie

- Bo tak! Zostaw moje włosy! Idę, cześć! - po tych słowach poszedłem przed siebie.

~~donde nos encontramos?~~

- Co ty tu robisz? - zapytała dziewczyna, którą jakby skąś znałem. 

- To samo powinienem cię o to zapytać. Kim jesteś? - spytałem a dziewczyna posmutniała

-  Leon. Nie poznajesz mnie? - spytała. Coś mi tam kwitało ale ni do końca

- Nie? - spytałem ironicznie

- Violetta. Violetta Castillo. Chodziliśmy razem do szkoły w dzieciństwie. - no tak!

Stąd ją znałem.

- Viola! - Violetta była moją najlepszą przyjaciółką. Podszedłem do niej i ją przytuliłem.

Pamiętam nasze czasy. Wszystko sobie mówiliśmy. Chodziliśmy wtedy do czwartej klasy.

- To już tyle lat... - powiedziała z lekkim uśmiechem.

- Wiem. Właściwie to jestem właścicielem tego budynku, ale już się stąd zabieram.

Jakaś dziewczyna go kupiła.

- To ja go kupiłam. - ale niespodzianka! - Będę tu prowadzić z ciocią szkołę muzyczną.

A ty musisz się przyłączyć, masz talent! - powiedziała

- Muszę to przemyśleć. 

- Dobrze. - poszliśmy na lody.

~~Voy viajando en el universo,

renaciendo, reviviendo mis suenos, mis suenos...~~

Nie wiem, jak to się stało. Muzyka to moja pasja. Właśnie śpiewałam

z Ludmiłą nasze piosenki... Czasami mam wrażenie że świat przewraca się do 

góry nogami i marzenia się spełniają. Jednak to tylko takie wrażenie.

Ludmiła... Najlepsza przyjaciółka pod słońcem. Dzięki niej odkryłam

pasję. Niesamowita przyjaciółka. Tyle, że nasze wspólne chwile zawsze ktoś musi popsuć.

Przyszła dziewczyna z chłopakiem i spytała:

- Czy nie chciałybyście razem z nami prowadzić szkoły muzycznej? Szukamy chętnych.

- Musimy to... - chciałam powiedzieć przemyśleć, ale Ludmi przeszkodziłą

- Jasne! - okej. Ona wie co robi więc, ja też się zgodziłam.

- A tak w ogóle jestem Violetta. - powiedziała

- Francesca. - powiedziałam i spojrzałam na Ludmiłę

-Ludmiła - teraz była kolej na chłopaka

- Leon. Nie mogę się doczekać naszej wspólnej współpracy! - powiedział. Poszliśmy

na miasto się poznać :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyo ;**

Jak się podobał rozdział 1? Tak, pierwszy :)

Jak widzicie główne postacie zostały przedstawione, ale nie do końca.

Na razie napisałam krótko :)

Czytasz = komentujesz

Buziaki :*